(Tłumacz TBU_PL). (Pierwotnie opublikowany w LifeSite)
Nic nie wiedziałem o Robbie Williamsie i Aydzie Field przed przeczytaniem artykułu „Robbie Williams i Ayda Field witają zastępcze dziecko”. Ale z nagłówka wiedziałem już jedną rzecz o ich nowym dziecku, Colette (Coco) Josephine Williams: była w żałobie.
Ich ogłoszenie na Instagramie nie mówi, dlaczego Coco urodziła się z macierzyństwa zastępczego. Być może Field miała problemy z innymi ciążami, a może po prostu musiała się w to wcisnąć błyszcząca suknia. Bez względu na postrzegane wyzwania lub korzyści, które skłoniły parę celebrytów do outsourcingu tej ciąży, to mała Coco płaci cenę.
Chociaż może spełniać pragnienia dorosłych, macierzyństwo zastępcze jest zawsze szkodliwe dla dzieci. Nawet w „najlepszym przypadku”, takim jak ten, w którym genetyczna matka i ojciec są również „zamierzonymi rodzicami”, macierzyństwo zastępcze zmusza dziecko do poświęcenia krytycznej więzi z biologiczną matką. Williams i Field mogą być jej biologicznymi rodzicami. Ale w jej urodziny surogatka jest jedynym rodzicem, którego zna Coco.
To ciało i głos bezimiennej surogatki, za którymi tęskni Coco; to jej zapach rozpoznaje Coco. To jej mleko dostarcza specyficznych dla dziecka składników odżywczych, które nie tylko wypełniają malutki żołądek Coco, ale także zaspokajają jej małe serce. Nie umieszczamy od razu noworodków na piersiach przypadkowych kobiet, żeby mogły nawiązać więź. Umieszczamy je na ich pierś matki ponieważ mają istniejący więź. Pewnego dnia Coco będzie miało znaczenie, że jest genetycznie spokrewniona z Williamsem i Fieldem. Ale dzisiaj są tylko dwojgiem obcych w obcym świecie.
Zeszłego lata cały kraj kipiał na granicy oddzielania dzieci od rodziców – bo oderwanie dziecka od rodziców jest okrutne i wszyscy o tym wiemy. ZA petycja o zakończenie polityki granicznej, podpisana przez 12,600 XNUMX specjalistów zdrowia psychicznego, wyjaśniła, „udawanie, że rozdzielone dzieci nie dorastają z odłamkami tego traumatycznego doświadczenia wbitego w ich umysły, to lekceważenie wszystkiego, co wiemy o rozwoju dziecka, mózgu i traumie…”. Jednak zakładam, że wiele kto potępił separację na granicy? świętować przybycie Chicago Kardashian-West i Roberta Raya Black-Daleya przez macierzyństwo zastępcze, mimo że separacja rodziców była przez cały czas centralnym elementem planu porodu.
A żeby nie wierzyć, że to traumatyczne dla dwulatka, że traci matkę, a niemowlę nie wie nic innego, masz inną myśleć nadchodzi.
W moim dążeniu do założenia organizacji praw dziecka Them Before US, była jedna grupa demograficzna, którą trudno było pozyskać. To nie dzieciaki z rodzice tej samej płci którzy potrzebują miejsca, w którym mogliby przetworzyć swoją sierotę lub matkę bez nazywania ich bigotami. To nie jest dzieci rozwodu którzy nawet po czterdziestce wciąż starają się uszczęśliwić oboje rodziców w Boże Narodzenie. To nie jest dzieci poczęte przez dawcę których historie ujawniają, że bycie „kochanym i pożądanym” nie rekompensuje zaginięcia rodzica.
To adoptowani.
Są osoby adoptowane, które nie popierają naszej misji, ponieważ wspieramy adopcję jako sposób na naprawienie zepsutej sytuacji. Wiele osób adoptowanych od urodzenia czuje, że cierpiało z powodu „pierwotna rana” kiedy zostali oddzieleni od swojej rodzącej matki, nawet jeśli później zostali umieszczeni w kochającym domu. Nie mylą się. Badania pokazują, że separacja matek jest główny stresor fizjologiczny dla niemowlęciaa nawet krótkotrwała deprywacja matek może trwale zmienić strukturę mózgu niemowlęcia.
Nawet jeśli adoptowane dzieci są wychowywane w domach z ponadprzeciętne dochody i lepiej wykształceni rodziceOni nadal mają więcej wyzwań akademickich i behawioralnych niż ich rówieśnicy wychowywani przez ich żonatych, biologicznych rodziców. Wielu adopcyjnych twierdzi, że trauma, której doznali po urodzeniu, objawiła się depresją, problemami z porzuceniem/utratą i problemami emocjonalnymi przez całe ich życie. Biorąc pod uwagę toczące się zmagania, niektóre osoby adoptowane nie mogą sobie wyobrazić scenariusza, w którym separacja od rodzonej matki i późniejsza adopcja są kiedykolwiek uzasadnione.
Doświadczenie adopcyjnych daje nam wgląd w to, jak macierzyństwo zastępcze, dynamicznie rozwijający się światowy przemysł, wpłynie na niezliczoną liczbę dzieci. I chociaż minie dziesięciolecia, zanim większość dzieci macierzyństwa zastępczego będzie w stanie podziel się swoją perspektywą, jedna kobieta urodzona jako surogatka nie przebiera w słowach w potępieniu praktyki:
„Dzieci macierzyństwa zastępczego, podobnie jak dzieci tradycyjnej adopcji, radzą sobie ze wszystkimi traumami, które towarzyszą adopcji. Chcemy wiedzieć, skąd pochodzimy. Chcemy wiedzieć, kim są nasze biologiczne matki. Chcemy wiedzieć, kto nas urodził i jacy są… Skoro mamy na tym świecie dzieci, które już potrzebują domów, dlaczego celowo tworzymy dzieci [poprzez macierzyństwo zastępcze], aby przeszły przez traumę adopcyjną?”
Chociaż zarówno macierzyństwo zastępcze, jak i adopcja wiążą się ze znacznymi stratami dla dzieci, istnieje jeden krytyczny obszar, w którym te dwie struktury rodzinne różnią się: adoptowane dzieci są wychowywane przez dorosłych, którzy chcą uleczyć ranę zadane przez tragedia lub trudności. Dzieci urodzone w zastępstwie i poczęte przez dawców są wychowywane przez samych dorosłych, którzy: zadał ranęd. Jedna struktura rodzinna wspiera prawa dziecka, druga je narusza. Jeden wymaga od dorosłych, aby wspierali dzieci w ich stracie, drugi wymusza na dziecku, aby ta strata wspierała pragnienia dorosłych. . Jeśli chodzi o najlepszy interes dziecka, istnieje duża różnica między dążeniem do naprawienia straty rodzicielskiej a płaceniem sześć cyfr aby go stworzyć.
W tym momencie jedyną rzeczą, która mogłaby złagodzić cierpienie Coco, byłoby pozostanie na zawsze z jej surogatką. Oczywiście później w życiu będzie się zastanawiać, jak wiele dzieci poczętych przez dawcę, o tożsamości jej genetycznej matki. Jak wszystkie dzieci, Coco pragnie przywiązania do kobiety, która ją nosiła, a także biologicznej tożsamości przekazanej przez Fielda. Ale żeby Coco została wychowana przez jedną matkę, musi stracić drugą. To prawie tak, jakby te dwie role – genetyczna matka i „nosicielka ciążowa” – miały być tą samą kobietą.
Niezależnie od tego, czy „zamierzeni rodzice” wybierają macierzyństwo zastępcze, ponieważ żadna z nich nie ma macicy, czy też nie chcą, aby inny sędzia celebrytów zastąpił ich na Współczynnik X, macierzyństwo zastępcze jest ze swej natury niesprawiedliwością wobec dziecka. Poród ma być kontynuacją więzi między matką a dzieckiem, a nie momentem, w którym dziecko dozna celowej, pierwotnej rany. To dzień, w którym dziecko powinno po raz pierwszy… nie ostatni zobaczyć matkę, którą już kocha.
„Ale z nagłówka wiedziałem już jedną rzecz o ich nowym dziecku, Colette (Coco) Josephine Williams: była w żałobie”.
A ty wiesz jak?
Oto kilka rad pani. Przestań zmyślać.
i wiesz, jak to jest zmyślone?
Jaka jest twoja wiedza? Jakie masz doświadczenie? Przyjęty? Surogat? Dziecko zastępcze?
Co za okropny komentarz.
niech Bóg Ci dopomoże
uhh, cześć?
czy ta pani zna Colette (coco) josephine williams?
bez prawa?
a ta pani po prostu pojawia się znikąd i stwierdza, że dziecko jest w żałobie? a ta pani to wie jak???
racja, ona gówno wie.
to jest definicja robienia gówna, TheKidscome firstnoty you.
ta pani knuje gówno i mówi w imieniu ludzi, o których nic nie wie. musi naprawdę nauczyć się, jak się do cholery zamykać.
Masz rację, że założyła, że to konkretny przypadek Coco. Jednak na podstawie przedstawionych danych, zarówno w artykule, jak i w linkach, słuszne jest jej założenie. Ci, którzy zmuszeni są do sytuacji podobnych do tych, w których występuje Coco, smucą się.
Twój argument jest niepoważny, trywialny i jak śledź.
Czy jesteś surogatką? Przyjęty? Opuszczony? Musisz strasznie cierpieć, gdy mówisz tak podłe złe rzeczy. Oto ktoś, kto mówi prawdę, a ona zna swoje „gówno”. I rzeczywiście badania za badaniami pokazują, że pierwotna rana istnieje i jest zła. Szukaj Nancy Vermeil, Paula Sutherlanda, Anne Heffron, aby uzyskać więcej prawdziwych informacji.
Prawa dzieci zawsze przebiją pragnienia „rodziców”. Choć są bezradni, potrzebują naszej ochrony. Wdzięczny, że Them Before Us opowiada prawdziwą stronę historii, a nie „fantazję”.
Jestem żywym dowodem pierwotnej rany… każdego dnia.
Proszę opowiedz … jaka jest twoja historia?
Moja mama zmarła nagle w wieku 30 lat z powodu powikłań ciąży i porodu. Miałem cztery lata. Mój najmłodszy brat miał 17 dni. Mój ojciec stracił matkę w wieku sześciu lat, a jego ojciec zmarł w swoje dziesiąte urodziny. W naszym domu było dużo bólu.
Mój młodszy brat został wysłany, aby mieszkać z przyjacielem rodziny przez około miesiąc, ponieważ wszyscy byli przytłoczeni smutkiem. Mój ojciec był załamany i miał troje innych dzieci, którymi musiał się opiekować.
W końcu zadzwonił jego przyjaciel i poprosił ojca, aby odebrał mojego młodszego brata, ponieważ jego żona była zbyt przywiązana. Bał się o jej zdrowie psychiczne. Zamieszkała z nami siostra mojego ojca. Mój młodszy brat wrócił do domu. Para, która opiekowała się nim przez ten miesiąc, miała kolejne dziecko, którego nigdy nie zamierzali mieć.
Nie udaję, że czuję ból i stratę, jakie odczuwają adopci i dzieci urodzone przez „dawców” lub macierzyństwo zastępcze. Znam tęsknotę za matką, którą ledwo pamiętam i której nigdy nie poznam… w każdym razie nie w tym życiu. Jeśli trochę poczytasz… są tam grupy wsparcia… możesz zrozumieć, że te dzieci przeżywają żałobę w dorosłości… niektóre przez całe życie.
W zeszłym roku moi kuzyni przygotowali wideomontaż (zrobiony ze starego filmu) na 75. urodziny swojej mamy. Jest najmłodszą siostrą mojej mamy. Po raz pierwszy od 1965 roku widziałem, jak moja mama się rusza. Film był jednak cichy, więc nie słyszałem jej głosu.
Ludzie zawsze mówili o jej wielkiej urodzie i dowcipie, i oba były widoczne w teledysku. Patrzyłem, jak mój młodszy brat ogląda wideo i zastanawiałem się, jak się czuł, gdy zobaczył, jak jego troje starszego rodzeństwa wchodzi w interakcję z matką, którą znał tylko przez 17 dni. Nie udaję, że rozumiem jego ból i poczucie straty. Nie utożsamiam tego z moim. Nie sądzę, że jego ból jest mniej prosty, ponieważ był młodszy. Może nie był w stanie wyrazić swojej straty w taki sposób, jak ja, ale czuł to.
Kiedyś mieliśmy małą płytę z głosem naszej mamy. Zrobiła to w budce nagraniowej na wybrzeżu Jersey, kiedy ona i nasz ojciec byli świeżo poślubieni. W nim czyta artykuł z kobiecego magazynu o tym, jak być dobrym kucharzem. Znalazłem go i wymieniłem raz. Wiele lat temu mój młodszy brat zapytał mnie o to; chciał usłyszeć jej głos. Niestety dysk się rozpadł. To złamało mi serce. Naprawdę chciał usłyszeć jej głos.
Związek między matką a dzieckiem jest pierwotny. Oczywiście jest to prawdą, niezależnie od tego, czy dziecko w macicy jest z nią genetycznie spokrewnione, czy nie. Bicie serca matki (lub nosicielki ciążowej) jest rytmem świata dziecka. Jej głos jest jedynym głosem, jaki dziecko kiedykolwiek słyszało. Czy wiesz, że niemowlęta zwracają się do głosu matki wkrótce po urodzeniu? Czy wiesz, że rozpoznają jej zapach?
Jeśli nie wszedłeś w buty tych dzieci, nie masz pojęcia, jak się czują. Nie masz prawa ich osądzać.
Kiedy zostajesz rodzicem, dobro Twojego dziecka zastępuje Twoje pragnienia i potrzeby… przynajmniej powinno. Kiedy musisz przejść przez kilka kółek, aby osiągnąć rodzicielstwo, dobro Twojego dziecka powinno decydować o każdym wyborze, którego dokonujesz, zanim Twoje dziecko w ogóle zaistnieje.
Kiedy w najlepszym interesie dziecka jest odmawianie mu związku z matką i ojcem jako faktu istnienia? Kiedy w najlepszym interesie dziecka jest pomylenie jej co do tego, kim naprawdę są jej matka i ojciec? Dlaczego poczęte dzieci „dawcy” miałyby udawać, że nie tęsknią za swoimi genetycznymi rodzicami, aby chronili rodziców, którzy je wychowali?
Rodzicielstwo wymaga poświęcenia i bezinteresowności.
Klara,
O ile nie wszedłeś w sytuację kogoś, kto nie może zostać rodzicem, nie powinieneś osądzać go za egoizm w twoim umyśle.
Na początek możesz chcieć przeczytać ten. Jeśli uważasz, że ludzie wymyślają „gówno”, może powinieneś zrobić szybkie wyszukiwanie w Google, zanim będziesz tak uwłaczający. To po prostu sprawia, że wyglądasz dobrze… właściwie, idziesz dalej i coś wymyślasz.
https://www.psychologicalscience.org/publications/observer/obsonline/how-mother-child-separation-causes-neurobiological-vulnerability-into-adulthood.html
To prawda, że niemowlęta przeżywają traumę w oderwaniu od swojej rodzącej matki. Zapach to OGROMNY czynnik dla noworodków. Od urodzenia rozpoznają zapach ORAZ głos swojej mamy! Czytałem kiedyś relację o parze, która urodziła dziecko przez macierzyństwo zastępcze i które przez pierwsze miesiące życia nieustannie płakało. W końcu, po dwóch miesiącach, odwiedzili niespokrewnioną biologicznie matkę i jak tylko matka wzięła niemowlę w ramiona, niemowlę przestało płakać.
Jasne jest, że wierzysz, że niebiologiczni rodzice są gorsi i nie powinno się pozwalać na wychowywanie dzieci.
Jestem 52-letnią adopcją i przez całe życie prowadziłam badania psychologiczne nad zagadnieniami związanymi z adopcją, ponieważ adopcja noworodków osiągnęła swój szczyt pod koniec lat 1960. i na początku 70. te dzieci mają teraz 40 i 50 lat. ... dopiero teraz staje się dla nich oczywiste, w jaki sposób adopcja ukształtowała ich życie i zwykle nie w dobry sposób… rozwojowe zaburzenia przywiązania spowodowały ogromne problemy w związkach i ich odczuciach związanych z dopasowaniem się do społeczeństwa… mają również problemy, ponieważ po adopcji musieli ukształtować swoją tożsamość wokół tego, czego oczekiwali ich przybrani rodzice, a nie tego, do kogo mogliby tak naprawdę odzwierciedlać… kiedy dziecko zostaje zabrane ich rodzonej matce, z którą byli przez 9 miesięcy tak, są w żałobie, a inni świętują… dużo adoptowanych dorosłych odczuwa smutek, gdy jest świętowanie. Mówimy, że to okrutne zabierać szczeniaka lub kociaka matce przez pierwsze 6 tygodni życia, ale akceptujemy zabieranie dziecka matce po urodzeniu… Proponuję, aby każdy rodzic zastępczy lub adopcyjny miał pełnoetatowego psychologa pracującego z nimi od od trzeciego roku życia do ukończenia przez dziecko 18 lat… to przynajmniej zmniejszyłoby problemy psychologiczne w dorosłym życiu.
Podstawowa teoria przywiązania mówi o urazie pierwotnej rany. Jestem doradcą klinicznym zdrowia psychicznego i adopcją specjalizującą się w tej przysłowiowej traumie. Smutek jest prawdziwy. Trauma może być zarządzana, ale trwa całe życie ciągłej pracy.
Dzieci nie mają się dobrze. A jeśli by cię to obchodziło, bardziej zależałoby ci na zbadaniu tego. Macierzyństwo zastępcze jest złe i wykorzystuje kobiety i dzieci.
Zgodnie z logiką, o której mówi Katy Faust na tym blogu, nikt nie powinien mieć dzieci. Nie mogę się doczekać, aż jej dzieci dorosną i obwiniać ją za rodzicielstwo.
Dziękuję za napisanie tego artykułu. Zostałam adoptowana jako dziecko i postanowiłam zostać surogatką dla dwóch gejów. Każdego dnia noszę Pierwotną Ranę i wiem, że moje zastępcze dziecko też. Ten temat wymaga większej świadomości, myśli i uzdrowienia.
Dziękuję bardzo. Chcę podzielić się historią, która złamała mi serce.
W tle nie miałam pojęcia, jak mądre są dzieci, dopóki nie miałam własnego. Moje dzieci wiedziały dokładnie, kim jestem, w chwili, gdy się urodziły. Gdy tylko je przytuliłem, zamilkli.
Znana mi para gejów spodziewała się dziecka od dziewczyny, która oddawała dziecko do adopcji. Udostępnili zdjęcia na Facebooku, na których trzymają dziecko na piersiach. W jednym poście powiedzieli: „Tak słodko, ale ona tylko płacze i płacze. Nie spaliśmy całą noc.
Moje serce złamało się dla tego dziecka. Wiedziałem dokładnie, jak brzmiały te krzyki. Dokładnie wiedziałem, dla kogo są. Dziewczynka opłakiwała matkę, która nigdy nie przyjdzie.
Chcę zrobić jedno zastrzeżenie dotyczące adopcji, ponieważ jest trochę błędnych słów. NALEŻY traktować to jako naprawę. Ale prawnie i społecznie tak nie jest. Miałeś rację sądząc, że uzasadnione jest posiadanie opieki, która szanuje uncrc. Adopcja nie jest czymś takim. Przysposobienie jest obecnie zalegalizowanym handlem ludźmi. Nienawidzę tego, że ta organizacja udaje, że już mamy humanitarną opiekę uncrc.
Motywy stojące za opieką są lepsze niż macierzyństwo zastępcze. Ale jako adopcja zostałam przemycona, na Twojej stronie ludzie będą wierzyć, że nie byłem, a to boli. Twój wybór słów ma znaczenie. Mówisz tutaj o opiece, a nie o adopcji.
Od urodzenia zostałam oddzielona od matki aż do 3 dni później.
Powodem było to, że urodziła cesarskie cięcie i przez pomyłkę lekarz bardzo mocno zranił mnie skalpelem w głowę. To był podejrzany czas w naszym kraju, więc aby ukryć swój błąd, zszyli mnie i trzymali z dala od niej przez trzy dni, aby moja rana mogła się zagoić i zmniejszyć obrażenia.
Zarówno moja mama, jak i ojciec są niesamowitymi rodzicami i zadbali o to, abym miała piękne dzieciństwo, jednak moim najgłębszym, najbardziej pierwotnym uczuciem zawsze była samotność na świecie i uraza do matki.
Nie miałam pojęcia, skąd to się wzięło i dlaczego tak się stało, ponieważ tutaj uważa się, że to, co dzieje się z tobą, gdy byłeś dzieckiem, nie ma wpływu na twoje dorosłe życie, ponieważ tego nie pamiętasz. Obwiniałam się za to, że czułam się wiecznie samotna i niezadowolona, to sprawiło, że poczułam się taka niewdzięczna.
Zawsze podchodziłam do relacji z poczuciem, że bez względu na wszystko zostanę porzucona i że muszę być absolutnie idealna, aby ludzie w ogóle rozważali pozostanie przy mnie. Czułem, że muszę „oszukać” ludzi, żeby mnie pokochali.
Dopiero gdy połączyłam kropki i odniosłam to do pierwszych trzech dni mojego życia, spędzonego z pulsującą raną na głowie, w szpitalnej sali, w otoczeniu nieznanych ludzi, zaczęłam się leczyć i wszystko wpadło miejsce.
Niemowlęta czują i wiedzą wszystko, duch człowieka zapisuje każdą sekundę ich doświadczenia, od początku do końca.
Dziękuję za ten wspaniały artykuł, ponieważ nie ma prawie nic o prawie dziecka. Dobrze dla ciebie i tak trzymaj! W pewnym momencie zaczęliśmy myśleć nie tylko o pragnieniach i/lub prawach reprodukcyjnych kobiet, ale także o prawach niewinnego, upadłego i bezsilnego dziecka!
Jako adoptowane dziecko od urodzenia. Całkowicie zgadzam się z tym postem. Zostałam ranna przy porodzie. Moja biologiczna mama znalazła się w wieku 16 lat. Pamiętam, jak moja adoptowana mama powiedziała mi, że trudno mi się ze mną nawiązać, ponieważ prawo stanu Kalifornia mówi, że biologiczna mama ma 6 miesięcy na zmianę pamiętaj o adopcji. Wywarło to na mnie wpływ na całe moje życie. Jako mężatka i matka pięciorga dzieci mogę szczerze powiedzieć, że nie wyobrażam sobie macierzyństwa zastępczego. Jest coś w tych długich nocach, które wiążą się z twoim guzem i czują, jak dziecko się porusza. Dzieci wiedzą. To więź duchowa i biologiczna.
Jestem rodzicem adopcyjnym dla malucha, który został adoptowany z pieczy zastępczej. Jej matka uciekła ze szpitala i nie można jej było znaleźć; dziecko jest ze mną od kilku dni. Chociaż nie uważam się za „gorszą” matkę (jak wspomina poprzedni komentator), przyznaję, że są rzeczy, których nie mogłabym dać temu pięknemu dziecku. Spędzę całe życie, próbując zrekompensować jej straty… ale pierwszym krokiem jest porzucenie defensywy i uznanie bólu. Zawsze dziwiło mnie, że nie omawiamy tych strat w odniesieniu do macierzyństwa zastępczego. Przecież dla noworodka nie jest wcale pocieszeniem, że jej matka była dobrowolną stroną całej sytuacji i że całe poczęcie dziecka przyszło umową. Dziecko wie tylko, że jest odrywane od osoby, która je nosiła.
Wszelkie komentarze tutaj z dezaprobatą pochodzą z miejsca strachu przed prawdą.
Prawda jest taka, że macierzyństwo zastępcze narusza prawa człowieka.
Jest to traumatyczne dla najbardziej bezbronnych: kobiety potrzebującej odszkodowania i dziecka. Kobiety nie są hodowcami. A dzieci nie są produktami z łatwego do pieczenia piekarnika.